വിരഹത്തിന്റെ വസന്തം

വിരഹത്തിന്റെ വസന്തം

തണലൊഴിഞ്ഞ പൂമരം

തേങ്ങുമൊരു മൈന

തേടുന്നു ഇണയുടെ

തണുപ്പാർന്ന കൂട്ടിനായ്

നിഴലില്ലാതെ പൊഴിഞ്ഞാകാശം

മഴയൊഴുകിയൊരു മോഹം തീരവേ

പെയ്തീടുമ്പോൾ മിഴികളിലൊന്നിച്ച്

നാം പിന്നെ പിണങ്ങുമോ?

തിരമാലകളായ് ചുംബനമേകി

നിന്റെ ശ്വാസങ്ങൾ തളിരണിയട്ടെ

ഓർമകളിൽ വിരിയുമീ വസന്തം

നമുക്കായ് പാടുമോ പ്രേമഗീതം?

ഒറ്റയായോ ഈ മൈന വീണ്ടുമീ

കാറ്റിനോടായ് വിരഹം ചൊല്ലുകയോ?

കനലിതാ ഞാൻ മാഞ്ഞൊഴുകുമ്പോൾ

നീ തന്നിലൊരു തണലാകിലോ?

ജീ ആർ കവിയൂർ

24 02 2025