പ്രണയ കനവ്

 പ്രണയ കനവ് 



രാവുകരഞ്ഞപ്പോൾ

നിലാവ് പൊഴിഞ്ഞു 

മനം തേങ്ങി കരഞ്ഞു 

മൗനമായ് അറിയാതെ 


ഇരുളിലെവിടേയോ

അത് ഏറ്റു പാടുമൊരു 

മുളം തണ്ടു കരിഞ്ഞ 

ചുണ്ടിലൂടെ വിഷാദം


ഇമകളടച്ചു കിടന്നു  

കനവിൽ നിറഞ്ഞു 

പുഞ്ചിരിപ്പൂക്കളുടെ 

പെരുമഴക്കൊപ്പം 


പ്രണയ ശലഭങ്ങൾ 

കൈയെത്തുമ്പോൾ 

പിടിതരാതെ മെല്ലെ 

ചുറകുവച്ചു പറന്നു 


രാവുകരഞ്ഞപ്പോൾ

നിലാവ് പൊഴിഞ്ഞു 

മനം തേങ്ങി കരഞ്ഞു 

മൗനമായ് അറിയാതെ 


ജി ആർ കവിയൂർ 

01 .04 .2021 

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “