നീയാം ജീവിതമേ

നീയാം ജീവിതമേ

ഏതോ വികാര വിചാരങ്ങളിൽ നിന്നും

എങ്ങോ കൈവിട്ടുപോയൊരു ജീവിതമേ,

ഓർമ്മകളുടെ തിരമാല തൊട്ടുണരുമ്പോൾ,

മൗനമായി പെയ്യുന്നു ഹൃദയവേദന.

നിലാവിൽ മറഞ്ഞ നിന്റെ ചിരിയരികിൽ,

മിഴിയൂറ്റി ഞാൻ തേടി നില്ക്കുന്നു ഇന്നും.

കാലം മറച്ച ആ സ്വപ്ന നിമിഷങ്ങൾ,

മനസ്സിൻ താളത്തിൽ വീണായി മുഴങ്ങുന്നു.

തൊട്ടറിയാനാവാത്ത ദൂരങ്ങളിലായ്,

നീഴൽപോലെ ഞാൻ നീങ്ങുന്നു നിശബ്ദമായി.

കാറ്റിൻ സ്വരങ്ങളിൽ നിന്നൊരു സന്ദേശം പോലെ,

നീ ഇല്ലാത്ത സുഖവും വേദനയും കൂടി മിണ്ടുന്നു.

ഹൃദയത്തിന്റെ കവാടങ്ങളിൽ മൂടിയ മറയിലായ്,

ഓരോ ഓർമ്മയും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരായി വീഴും.

പടർന്നുപോയ കാലത്തിന്റെ മൗനം കേട്ടുതന്നെ,

നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു മരുന്നറിയാത്ത വേദന.

അടങ്ങിയു പോയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഓർമ്മയിൽ,

നിന്റെ സാന്നിധ്യം തണലായി തിളങ്ങി പോകുന്നു.

വഴികടന്ന കടൽ പോലെ, ഒരലിഞ്ഞു നീങ്ങിയ ജീവിതമേ,

എന്നെ തേടിവന്ന ഈ നിമിഷങ്ങൾക്കു പോലും വരിക.

ഹൃദയത്തിന്റെ എല്ലാ കോണുകളിലും, നീ വിരിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു,

എന്നും മറക്കാനാവാത്തൊരു സംഗീതമെന്ന പോലെ.

ജീ ആർ കവിയൂർ

19 10 2025

(കാൻഡ, ടൊറോൻ്റോ)