തുളസി തറ

തുളസി തറ

പുലരിയുടെ മഞ്ഞുതുള്ളി വീണു ചുംബിക്കുന്നു തറയെ,

വേനൽക്കാറ്റിൽ തുളസി ഇലകൾ മൃദുവായി പാടുന്നു.

നിത്യദീപം കത്തിയൊഴുകും ഭക്തിയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ,

വീട് മുഴുവൻ പരത്തുന്നു ശാന്തിയുടെ സുഗന്ധം.

അമ്മയുടെ പ്രാർത്ഥനയിൽ തുളസിക്ക് ജീവൻ കിട്ടുന്നു,

കുഞ്ഞിന്റെ കൈകളാൽ നീർ തുളസിയിലയിൽ വീഴുന്നു.

പാതിരാവിലെ ശാന്തതയിൽ ദേവതകൾ ഉണരുന്നു,

മണിച്ചെരുവിൽ നീരാളികൾ നൃത്തം തീർക്കുന്നു.

കാലം കടന്നാലും തറ നിലനിൽക്കും അചഞ്ചലം,

ആത്മസ്മരണയുടെ ചിഹ്നമായി നിലകൊള്ളുന്നു.

ഓരോ ഇലയും വാക്കില്ലാത്ത സത്യങ്ങൾ പറയുന്നു,

ഹൃദയം നിറയുന്നു പവിത്രമായ അനുഭൂതിയാൽ.

ജീ ആർ കവിയൂർ

28 10 2025

(കാനഡ, ടൊറൻ്റോ)