മലയാളത്തിൽ എഴുതി മൊഴി മാറ്റങ്ങളും

ഇതാ മലയാളത്തിൽ എഴുതി പിന്നെ ഹിന്ദിയിലും ഇംഗ്ലീഷിലും ചിന്തകളിൽ 

വിരിഞ്ഞ എൻ്റെ കവിത

പ്രകൃതിയോട്

പ്രകൃതിനിന്നെ സുന്ദരിയാക്കി

നിനക്ക് മഴമുകിൽ ചൂടി തന്നതാരു?

എന്തിനു കണ്ണുനീർ വാർക്കുന്നു?

പൂക്കൾ അഭരണമായി സമ്മാനിച്ചില്ലേ?

വെള്ളിനിഴലായ് ഒഴുകിയ അരുവികൾ,

നിന്നൊരിക്കലും മോഹമില്ലാതെയേകി.

പകലിൽ കൊഞ്ചി നിന്നു പൂവുകൾ,

മേഘങ്ങൾ സാന്ത്വനമായി നീട്ടി.

കാണാൻ കരിമഴ പുഞ്ചിരിയാകുന്നു,

കാതോട് ചേര്‍ന്നത് കിളികളുടെ ഗീതം.

എന്തിനു പകൽ കറുത്ത നിഴലായ്?

രാത്രി തീരുമ്പോൾ കനൽവെട്ടം?

നിനക്ക് മന്ദഹാസമായ് നിലാവ് മാറുന്നുവോ?

വഞ്ചന കൈവിട്ടു പോയതോ സ്വപ്നമായി?

അതിര് കടന്ന് നിരാശയായി മങ്ങുമോ?

കടലിരമ്പലിൽ മറയുമോ നിന്റെ വേദന?

നിന്റെ സ്നേഹത്തിന് മറുവചനമുണ്ടോ?

നിന്റെ മൗനത്തിൽ എത്ര കഥകളുണ്ട്?

സകലത്തിനുമപ്പുറം നീ അമ്മയല്ലോ,

കവിക്കുമിങ്ങനെ തോന്നിയതെന്തേ!

ജീ ആർ കവിയൂർ

07 03 2025 

प्रकृति से  

प्रकृति तुझे सुंदर बनाया

किसने तुझे बादलों की चुनरी ओढ़ाई?

फिर क्यों आँसू बहाती है?

फूलों का श्रृंगार नहीं मिला क्या?

चाँदी-सी बहती नदियाँ,

तुझे निस्वार्थ रूप में दी गईं।

दिन में किलकारी भरते फूल,

बादल तुझे सांत्वना देने आए।

देखो, काली घटाएँ मुस्कुरा रही हैं,

पक्षियों के गीत तुझे सहला रहे हैं।

फिर क्यों दिन छाया बन जाता है?

रात के अंत में अंगारों-सा ताप क्यों?

क्या चाँदनी तेरा मधुर हँसी बनती है?

क्या सपनों में छलावा समाया है?

क्या निराशा ने हदें पार कर दीं?

समुद्र की गरज में छिपता है तेरा दर्द?

तेरा प्रेम कभी बदलेगा नहीं,

तेरी खामोशी में कितनी कहानियाँ हैं!

सबसे ऊपर तू माँ ही तो है,

फिर कवि को भी ऐसा क्यों लगा?

जी आर कवियूर

07 - 03 -2025

To Nature

Nature, you were made beautiful,

Who draped you in clouds like a veil?

Then why do you shed tears?

Weren’t flowers given as ornaments?

Silver streams flow for you,

Selflessly gifted by the earth.

Flowers giggle in the daylight,

Clouds stretch out to comfort you.

See, dark clouds smile upon you,

The songs of birds whisper in your ears.

Then why does the day turn into shadows?

Why does the night end in burning embers?

Does the moonlight become your soft laughter?

Is deception hidden in your dreams?

Has sorrow crossed all limits?

Does your pain hide in the roar of the sea?

Your love remains unchanged,

Your silence holds countless stories.

Above all, you are a mother,

Then why does the poet feel the same?

GR kaviyoor 

07 03 2025