കവിയും കവിതയും

കവിയും കവിതയും

കവി:

അകലെ നിന്നാലും അരികിലാവും

ഉള്ളിലെ ശബ്ദമായി നിന്നു നീ.

വേദനകളിൽ മൌനമാകാതെ

സാന്ത്വനത്തിൻ സ്വരമാകുന്നു.

കവിത:

മഴ തൂവുമ്പോൾ മനസ്സിലൊളിഞ്ഞ്

പകൽമഴവില്ലായി നിറയാം.

നോട്ടത്തിൽ മങ്ങുന്ന ചിരികൾക്കും

അക്ഷരങ്ങളിൽ നിറം പകരാം.

കവി:

ദിവസം ഒളിച്ചാലും രാത്രിയാകൂ

വാക്കുകളുടെ ദീപം കത്തും.

കവിത:

സബിത എന്നുണ്ടായാലും വാഴ്ച,

നിത്യതയുടെ സഖി ഞാൻ തന്നെ!

കവി:

ചിരിയുടെയും കരിയുടെയും നിറം ചാലിച്ചു,

ജീവിതഗാനമായ് മാറും വരികൾ!

ജീ ആർ കവിയൂർ 

31 03 2025