“ഇന്നിലേക്കു ഉണരുമ്പോൾ

ഇന്നിലേക്കു ഉണരുമ്പോൾ എൻ്റെ

ഈണമായ് നിൻ സ്വരസാനിധ്യം,

ഇംഗിതങ്ങൾക്ക് കടിഞ്ഞാൺ,

ഇടാനാവാതെ ഇന്നലകളെയോർത്ത്.

നിലാവെളിച്ചത്തിൽ പെയ്തു വരുന്ന നിശ്ശബ്ദങ്ങൾ,

കണ്ണീരിൽ മറഞ്ഞു മധുരം തുള്ളുന്നു,

മന്ദഹാസം വിതറി പ്രകാശമാകുന്നു,

സമയത്തിന്റെ മുറിവുകൾ മൃദുവായി മങ്ങിയിടുന്നു.

മഴവിൽ പൂക്കൾ പോലെ സംഗീതം പടരുന്നു,

സാമീപ്യം വാനിലെ തണലുകൾ താണ്ടുന്നു,

ഓരോ നിമിഷവും പ്രണയത്തിന്റെ താളത്തിൽ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു,

തണുത്ത കാറ്റിൻ മധുരതയിൽ സ്വപ്നങ്ങൾ നീളുന്നു.

പൂക്കളെ കടന്നുപോകുന്ന സന്ധ്യക്കിരണങ്ങൾ,

ജീവിതത്തിന്റെ വഴികളിൽ പ്രകാശം വിതറുന്നു,

മധുരം നിറഞ്ഞ കനിവോടെ പടർന്നു,

അനന്തമായ സ്നേഹത്തിലേക്ക് സന്ധ്യയുടെ നിദ്ര വിടുന്നു.

ജീ ആർ കവിയൂർ

23 09 2025

(കാനഡ ടൊറൻ്റോ)

ആത്മാവിഷ്കാരങ്ങള്‍