ഏകാന്ത ചിന്തകൾ 37

ഏകാന്ത ചിന്തകൾ 37

ദു:ഖം:

ഓർമ്മകൾ പകർന്ന്, നിലാവിൽ നിറഞ്ഞ വേദന,

സ്വപ്നങ്ങൾ പൊലിഞ്ഞ്, തണൽ വിട്ടകന്നു.

ഒരു കൈവിരലുകൾ സ്നേഹം തേടിയപ്പോൾ,

നിസ്സാരമായ് വിരിഞ്ഞുപോയി വേദനയുടെ പൂവ്.

നീലാകാശത്തിൽ മങ്ങിപ്പോയ ദൂരം

പുതിയ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് മറയരുതായിരിക്കും.

ഒരു നിമിഷം മാത്രം കണ്ണുനീർ അണിഞ്ഞു പോകുന്നു,

അത് പോലും തിരിച്ചറിയാനാകാതെ, നാം ജീവിക്കുന്ന പാതയിൽ.

ഇന്നതെന്നു പറയാതെ പോയ വാക്കുകൾ,

കുറുക്കുള്ള വഴികൾ തേടുന്നു

ഒരുപാടുകൾ വീണ്ടും മനസ്സിലായുള്ള ഉണർവുകൾക്കായ്

മനുഷ്യരെ അന്യമായിടങ്ങളിൽ ഒളിപ്പിക്കുന്നു.

ജീ ആർ കവിയൂർ

18 12  2024