നിലാവുള്ള ...

നിലാവുള്ള ...

നിലാവുള്ളരാവുകളിൽ
കനവ് കണ്ടു ഉറങ്ങുമ്പോൾ
നീയാം കുളിർ തെന്നൽ വന്നു
മെല്ലെ മുത്തമിട്ടു അകന്നുവല്ലോ

രാക്കുയിൽ പാടിയ ഇമ്പമാർന്ന
പാട്ടിൽ നിൻ മിഴി അഴകിൻ
വർണ്ണന കേട്ടു  ഞാനുണർന്നു
മനസാനന്ദം കൊണ്ടു  സഖിയേ

നിലാവുള്ള.....

നിന്നോർമ്മകൾ കൊരുത്തു 
ഞാൻ കാവ്യ ചിത്രമൊരുക്കിയിന്നലെ
അതു കണ്ടു പാടാനൊരുങ്ങിയ
തെന്നലതും കട്ടു കൊണ്ടു പറന്നല്ലോ

നിലാവുള്ള ...

അതു നിന്റെ കാതിൽ വന്നു 
മൊഴിഞ്ഞുവോ കള്ളക്കാറ്റ്
മിഴികളിൽ നാണം പകർനുവോ
നിലാവിനുമെന്തേ ഒരു പരുങ്ങൽ

നിലാവുള്ള ...

ജീ ആർ കവിയൂർ
04 01 2022

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “