പുത്രധർമ്മം(ഭക്തിഗാനം / ആത്മീയ കവിത)

പുത്രധർമ്മം

(ഭക്തിഗാനം /

 ആത്മീയ കവിത)

ജനനത്തിന് അർത്ഥം ചാർത്തുന്ന നാമം

പുത്രൻ എന്നൊരു ഉത്തരവാദിത്വം

നിഴലായി പിന്നിൽ നടന്ന പിതാവിൻ

ശ്വാസം നിലച്ചപ്പോൾ മുന്നിലേറും ധർമ്മം

കണ്ണീർ മൗനം ധരിച്ച നിമിഷം

കാലം നിൽക്കുന്നു വാതിൽക്കൽ

എങ്കിലും കർമ്മം വിളിച്ചുണർത്തും

വംശത്തിന്റെ വിളക്ക് കൈമാറാൻ

ചിതയുടെ തീയിൽ ലയിച്ച ശരീരം

സത്യം പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കുന്നു

ജീവിതം ക്ഷണമാത്രമെന്ന ബോധം

ഹൃദയത്തിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു

ശേഷിക്കുന്ന ചാരമെടുത്ത് കൈകളിൽ

കടപ്പാടിൻ ഭാരവുമായി മനസ്സ്

ഗംഗയെ തേടി യാത്ര തിരിക്കുന്നു

കാശിയുടെ ശാന്തമായ വഴികളിൽ

മണികർണികയിലെ അഗ്നിസാക്ഷ്യം

കാലത്തെ നിശ്ശബ്ദമാക്കുന്നു

അവസാന കർമം പൂർത്തിയാക്കി

നിമഞ്ജനം ചെയ്യുമ്പോൾ പുത്രൻ ചൊല്ലുന്നു

"ഓം ത്ര്യംബകം യജാമഹേ

സുഗന്ധിം പുഷ്ടിവർദ്ധനം

ഉർവാരുകമിവ ബന്ധനാൻ

മൃത്യോർമുക്ഷീയ മാമൃതാത്"

ബന്ധനമായ ജനനമരണചക്രം

അവിടെ ശമനം കണ്ടെത്തട്ടെ

വിശ്വനാഥന്റെ കൃപയിൽ ആത്മാവ്

ശാന്തിയുടെ പാതയിൽ ലയിക്കട്ടെ

പുത്രൻ നിൽക്കുന്നു പ്രാർത്ഥനയോടെ

സ്വധർമ്മം പൂർത്തീകരിച്ചു ,കടപ്പാട് പൂർണ്ണമാക്കി

പിതൃലോകം ശാന്തിയിലാകട്ടെ എന്ന്

ശിവനോടു നേർന്നു മടങ്ങുന്നു .

ജീ ആർ കവിയൂർ 

19 12 2025

(കാനഡ, ടൊറൻ്റോ)