എന്റെ പുലമ്പലുകൾ 36

എന്റെ പുലമ്പലുകൾ 36

നെഞ്ചിൻ കൂടു പിളർന്നു
വന്നിടുമോ എൻ ദുഖങ്ങളെല്ലാം
ആഴിയുടെ അടി തട്ടിൽ ഉണരാൻ

ഓർമ്മകൾ പഴയതല്ലെങ്കിലും
അവയ്ക്കു എന്നും പുതുമ
എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയം കവരുക
എളുപ്പമല്ലെങ്കിലും വച്ചു എൻ ഹൃദയത്തെ
ആ കാൽപാദങ്ങളിൽ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്
അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിലത്തെക്കല്ലെങ്കിലും

കടങ്ങളാൽ എഴുതി എൻ ജീവിതത്തെ
കണ്ണുനീരാൽ നനച്ചു എഴുതി സുഖങ്ങളെ
വേദനകൾ നാവിൽ വിരിഞ്ഞവ വരികളിലാക്കി
ജനം ഇതൊന്നുമറിയാതെ പറഞ്ഞു
എന്തൊരു തീവ്രമായ കാവ്യം

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “