ദു:ഖത്തിന്റെ സത്യം

ദു:ഖത്തിന്റെ സത്യം

.

മനസ്സിൽ പടർന്നതൊരു തീ ജ്വാല,

പുഞ്ചിരിയാൽ തീർത്ത അധരങ്ങൾ പൂവായി വിരിയാതെ പോയി.

ദിവസംതോറും നോവിൻ്റെ കഥ കാറ്റ് പറഞ്ഞു ,

ആ വേദനയെ കണ്ണീരാക്കി ആരുമറിയാതെ കേൾക്കാതെ പോയി.

നിനവുകളുടെ സുഗന്ധം പോലെ നിറഞ്ഞവളെ,

ആ മധുരം ഹൃദയത്തിൽ പതിയാതെ ഉലഞ്ഞു പോയി.

എൻ്റെ തന്നെ നിഴലും ഭയന്നു മാറിനിൽക്കുന്നു,

തനിമയുടെ വേദന പറയാനാവാതെ മൗനം വിതച്ചു പോയി.

ചിരിയുള്ള മുഖത്തിൻ വിരിഞ്ഞ പൂവ് എന്തെ ഭ്രമരത്തിൻ കണ്ണിൽ പെടാതെ,

ആ കണ്ണീർ ആരും വായിച്ചറിഞ്ഞില്ല ഇതുവരെക്കും

ഓരോ വരിയിലും നൊമ്പരത്തെ എഴുതുന്നു 'ജി.ആർ.',

പക്ഷേ ആ ദു:ഖത്തിന്റെ സത്യം മിണ്ടാനാവാതെ പോയി.

 ജി.ആർ കവിയൂർ

28 07 2025