കനൽ

കനൽ 

ദൂരത്ത് കത്തി വീണത് ഒരു നിശബ്ദ ഓർമ,
മണൽപ്പരപ്പിൽ തെളിഞ്ഞ തീയുടെ സ്മൃതി.
മരുഭൂമിയിലും ഉള്ളിലൊരു ചൂട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു,
സ്പർശമില്ലാതെ കാത്തിരിക്കുന്ന ദാഹത്തിന്റെ ജ്വാല.

കനൽ പോലെ കാത്തു നിന്ന പ്രണയമോ അതോ ദാഹം?
വാക്കുകൾക്ക് പുറത്തുള്ള കാഠിന്യത്തിന്റെ സംഗീതം.
കാറ്റുപോലുമെന്നെ കവിഞ്ഞുപോകാതെ,
നിലാവിൽ പോലും തീരാത്ത ഒരു ഇരുട്ട്.

ചിരികൾക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞ വേദനയുടെ തിളക്കം,
കൈവെച്ചാൽ ചുട്ടുപോകും എന്നറിയാതെ കീഴടങ്ങൽ.
തണുപ്പിനും ചൂടിനും മദ്ധ്യേ ഒരു സത്യത്തിന്റെ കനൽ,
മറവിക്കപ്പുറമുള്ള ഒരവസാനവാക്ക് — ജ്വലനം.

ജീ ആർ കവിയൂർ
19 07 2025 

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “