വാക്കുകൾ മുറിയുന്നു,
വാക്കുകൾ മുറിയുന്നു,
വാക്കുകൾ മുറിയുന്നു,
നിശ്ശബ്ദം ഹൃദയത്തെ തൊടുന്നു.
ചിന്തകൾ വഴികൾ തേടുന്നു,
കാറ്റിന്റെ താളം മനസിനെ കൊണ്ടുപോകുന്നു.
നോട്ടങ്ങൾ മഴപോലെ വീഴുന്നു,
മിഴികൾക്കുള്ളിൽ കഥകൾ നീളുന്നു.
അകലങ്ങൾ അപ്രതീക്ഷിതമായി ഉയരുന്നു,
സ്മരണകൾ തെളിഞ്ഞ് നടുവിൽ നിൽക്കുന്നു.
നിമിഷങ്ങൾ സ്വപ്നങ്ങളെ ചേർക്കുന്നു,
മനസ്സ് മറഞ്ഞൊരു ഗാനം പാടുന്നു.
പ്രതിച്ഛായകൾ സായാഹ്നത്തിൽ ലയിക്കുന്നു,
നിസ്സഹായത ചുവന്ന മേഘങ്ങളിൽ പാതയൊരുക്കുന്നു.
ജീ ആർ കവിയൂർ
15 11 2025
(കാനഡ, ടൊറൻ്റോ)
Comments