ദ്വാരപാലകൻ( കവിത)

ദ്വാരപാലകൻ

( കവിത)

വാതലിനരികിലൊരു നിശബ്ദ രൂപം നില്പൂ!

കൊടുങ്കാറ്റിലും നിശ്ചലത കാത്തുസൂക്ഷിപ്പൂ!

പേരില്ല, നിരവധി വേഷങ്ങളൊത്തുചേരും കർത്തവ്യത്തിൻ

തിരക്കഥയാൽ

രൂപം കൊണ്ട കാവൽക്കാരൻ!

ആ ഉറച്ച ചട്ടക്കൂട് ചിറകുകൾ അലങ്കരിക്കുന്നില്ല!

അതിരുകൾ നിശബ്ദ

അവകാശവാദത്തിൻ

കീഴിലലങ്കരിക്കുന്നില്ല!

ലോകം ഉറങ്ങുമ്പോൾ

കണ്ണുകളുണർന്നിരിക്കും!

രാത്രിയുടനീളം പാളികളായ് ജാഗ്രതയിൽ!

പുണ്യക്ഷേത്രങ്ങളിലും സമീപങ്ങളിലും പുരാതന കാവൽക്കാർ!

കാലാതീതമീ ഭൂമിയെ

പിടിച്ചുനിർത്തുന്നു!

ഭക്തിയതിൻ്റെ വിശുദ്ധ ജ്വാല 

തേടും മുമ്പ് അവർ കാത്തിരിപ്പൂ!

മഹത്വമോ പ്രശസ്തിയോ സ്പർശിക്കാതെ!

ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നില്ല

കഥകളാവർത്തിക്കുന്നില്ല

സാന്നിദ്ധ്യം ഭയങ്കര ശാന്തതയിൽ സംസാരിക്കുന്നു!

കാലത്തിൻ്റെയും വംശപരമ്പരയുടെയും

ചുഴലിക്കാറ്റിൽ ആത്മാവിപ്പോഴും

ഭാരമേല്പിക്കും സ്ഥലത്ത് കാവൽ നില്പൂ!

പകൽ വെളിച്ചത്തിലൂടെ

ചന്ദ്രപ്രകാശത്തിൻ നിശബ്ദതയിലൂടെ

ജനക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ

നിശ്ചലതൻ ഹൃദയത്തിലൂടെ ആകട്ടെ,

കല്ലിൽ കൊത്തിയെടുത്തതായാലും

മാംസം ധരിച്ചതായാലും

ദ്വാരപാലകൻ ലോകത്തെ നിശബ്ദം പുതപ്പിക്കുന്നു!

ജീ ആർ കവിയൂർ

15 06 2025