കൊഴിഞ്ഞു വീണ പുഷ്പം

കൊഴിഞ്ഞു വീണ പുഷ്പം

പവിത്ര വെളിച്ചത്തിൽ ജനിച്ച പൂവ്,

പ്രഭാതസ്പർശത്തിൽ തിളങ്ങിയ അതിൻ രൂപം —

തരളിതവും ശുദ്ധവുമായിരുന്നു

ഈ ഭൂവിലെ അതിൻ കനിവുള്ള വരവ്.

സ്നേഹത്തോടെ ഭഗവൽ പാദങ്ങളിൽ വിരിഞ്ഞപ്പോൾ,

സുഗന്ധം പ്രാർത്ഥനയെ പൂര്‍ത്തിയാക്കി.

അല്ലെങ്കിൽ പൂവിന് എന്ത് സ്ഥാനമുണ്ട്?

ആ ശാന്തമായ അർപ്പണമായിരുന്നു അതിൻ ഉദ്ദേശം.

കാലം കടന്നു, ഇതളുകൾ പതിച്ചു.

ആ വീഴ്ചയിലും കൃപയുടെ കാന്തിയുണ്ടായിരുന്നു.

അവസാന ശ്വാസവും നിശബ്ദം —

പുഞ്ചിരി മാത്രമാവശേഷിച്ചു മരണം വിട്ടുചെന്നിട്ടും.

മനസ്സുകൊണ്ട് സേവിച്ച ജീവതങ്ങൾ അങ്ങനെ തന്നെ,

നിശ്ശബ്ദമായി പ്രകാശിക്കുന്ന ആകാശം പോലെ.

നാളുകൾക്കല്ല, ജ്വലിച്ച സൂക്ഷ്മതയ്ക്കാണ് വില.

അവസാനത്തിൽ പോലും, ദിവ്യതയുടെ അടയാളം.

വീണുപോയ പൂവ് നിലത്താണെങ്കിലും,

ആനന്ദത്തിന്റെ ഗന്ധം ഇന്നും ചുറ്റുപാടിലുണ്ട്.

ജീ ആർ കവിയൂർ

15 06 2025