നാം കരയുന്നുവോ ..

നാം കരയുന്നുവോ ..

നിലാവു പെയ്യ്തു
നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍കണങ്ങളെ
ചിമ്മും പീലികള്‍ മൗനം നിറച്ചു
അത് കണ്ടു ഞാനറിയാതെ
എന്റെ കണ്ണുനീര്‍
ചരലുകളായി മാറുന്നു
ഉഷ്മാവിന്റെ ആധിക്ക്യം
നമ്മെ ഇരുവരെയും
ആദവും ഹവ്വയുമാക്കി
വിലക്കപ്പെട്ട കനിതിതീറ്റി
അത് കണ്ടു സര്‍പ്പം ചീറ്റി
വിഷം ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങി
നാം അറിയാതെ
വീണ്ടും തെറ്റുകളുടെ
ബീജം വളര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു...
ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങള്‍
നില്‍ക്കുകയും തുടരുകയും ചെയ്യ്തു
ഒപ്പം നാം ചിരിക്കുകയും കരയുകയും..

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “