ഉത്‌പത്തി

ഉത്‌പത്തി

നിലാവിലിറങ്ങിനിന്നു
ആവോളം
കുളിച്ചു

കഴുകി കളഞ്ഞു
എന്റെ ഭയത്തെ
കോപത്തെ
സങ്കടങ്ങളെ
വേദനകളെ

എന്റെ അജ്ഞതയാം
ശലഭ കോശത്തില്‍  നിന്നും
പുറത്തിറങ്ങി ചിറകു വിടര്‍ത്തി 
പ്രകാശത്തിലേക്ക് പറന്നു പൊങ്ങി

സ്വതന്ത്രത്തിന്‍ ജ്ഞാനമാം
പ്രജ്ഞയില്‍ ലോകത്തിന്‍
സ്നേഹവും ശാന്തിയും നിറഞ്ഞ
സ്വച്ഛന്ദ  വായു ശ്വസിച്ചു ..

ഞാന്‍ എന്ന
എന്നെ അറിഞ്ഞു
എന്റെ ഉല്‍പത്തിയുടെ
 രഹസ്യം മറിഞ്ഞു
മൗനനാനുഭൂതിയില്‍
ആനന്ദത്തില്‍ മുഴുകി ....!!!

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “