പ്രിയനേ ..!!

ഏതോ കിനാവിന്റെ നിലാകുളിരിലായി
നീയാം ശിഖരങ്ങളില്‍ പടര്‍ന്നു
ഞാനൊരു മുല്ലവള്ളിയായി മാറാന്‍
ഏറെ കൊതിപൂണ്ട് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
നിന്‍ മോഹ കുളിരായി പെയ്ത മഴയില്‍
ഞാന്‍ എന്നെ മറന്നു നിന്നു എല്ലാം മറന്നുനിന്നു

മിഴികളില്‍ നിന്നും മനസ്സിലേക്കൊരു
മിന്നലായി നിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ തിളങ്ങി
ഏതോ നിമിഷത്തിന്‍ നിര്‍വൃതിയില്‍
എല്ലാം മറന്നു മയങ്ങി ഉണരുമ്പോള്‍
എന്‍ ആത്മാവിലൊരു  മധുര നോവായി
മായാതെ മറയാതെ നില്‍ക്കുന്നു  നീ

കദനങ്ങളില്‍പ്പെട്ടു ഉലയുന്നനേരത്തു
പ്രണയം നിറഞ്ഞ നിന്‍ വാക്കുകള്‍
എന്നില്‍ കവിതയായി വിരിഞ്ഞു
പനിനീര്‍ പൊഴിക്കുന്നു തൂമണം
പ്രിയനേ ......നീ എന്‍ അരികത്തു
ഉണ്ടാവണേ ഒരു ശലഭമായിയെന്നും

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “