എന്തേ ചിരിക്കാന്‍ ആവുന്നില്ല

എന്തേ ചിരിക്കാന്‍ ആവുന്നില്ല

ചിരിക്കാത്ത എൻ മുഖം കണ്ടു
പലരും ചോദിച്ചു എന്തെ ചിരിയില്ലാത്തത്
ഞാൻ അവരോടായി പറഞ്ഞു അതല്ലേ
എന്റെ കവിതകളായി നിങ്ങൾ വായിക്കുന്നത്

അവ ചിലപ്പോൾ ഏറിയും കുറഞ്ഞും വരും
ഏറെ വിഷാദം നിറഞ്ഞവ ആകുന്നു
എവിടയോ  നോവിൻ  ഉറവകൾ പൊട്ടി
എന്റെ വരികളിലുടെ  അവ ധാരയായ് ഒഴുകുന്നു

എന്തെ എനിക്ക് അതിനു കഴിയുന്നില്ല
അവനുകരാനും  ,നുണയാനും
അതിൽ നീരാടാനും ഇനി ശ്രമിക്കാം
നിങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുമെങ്കിൽ ആ ചിരി
പൂത്തു ഉലഞ്ഞെങ്കില്‍ എന്നാശിച്ചു പോയിട്ടുണ്ട്
പണ്ട് അവള്‍ ഏറെ ആവിശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍
ശ്രമിച്ചിരുന്നു പരാജയം മാത്രം
ഒരുപക്ഷെ അതാവും എന്റെ സ്ഥായിയായ ഭാവം .



 

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “