എല്ലാം ഒരു മായാജാലം

എല്ലാം നവീനമായത് പോലെ
സ്വരമാധുര്യമാര്‍ന്ന സന്ധ്യ
പകലിന്റെ ജീവിത ഭാരം എടുത്തു
എല്ലാം സംന്യസിച്ചു പടിഞ്ഞാറെ
 ചക്രവാള ചരുവില്‍ കാവിയുടുത്ത
കടലിലേക്ക് മറയുമ്പോള്‍ മനസിന്‍
നോവിന്റെ ആഴം കുറഞ്ഞപോലെ
കുളിർ കാറ്റും പോയി മറഞ്ഞു
രാവിന്റെ കൊല്ലുന്ന ചിരി
ചിന്തകളിൽ  നിന്നും ഉണർത്തി
എല്ലാം ഒരു മായാജാലം പോലെ തോന്നി

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “