മായാത്ത മുഖം

പണിതോരുകൊട്ടാരമാകാശത്തു
നിന്നെ കുടിയിരുത്താനായ്
ഒരു സ്വപനം ഉടഞ്ഞു പോയല്ലോ

തേടിയലഞ്ഞു അവസാനം തേഞ്ഞു മുറിഞ്ഞു
കണ്ണുനീർ വാർത്തു വന്നു ചേർന്നൊരു
ആളൊഴിഞ്ഞ സത്രത്തിന് മുന്നിൽ

കണ്ണുനീരിൽ മുങ്ങി സൂര്യൻ
മൗനം ഉടഞ്ഞു അലിഞ്ഞു
നിലാപാലായി ഒഴുകി

അടഞ്ഞ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ
നിഴൽ നിറഞ്ഞു അപ്പോഴും
നിന്റെ മുഖം മായാതെ കൂടെനിന്നു

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “