പ്രണയ നഷ്ടം

കണ്ടുഞാനാ കണ്ണിണകളിലായ്
കലര്‍പ്പില്ലാത്ത കരള്‍കവരുമൊരു
കമനിയമാം സ്വപ്നത്തിന്‍ നിറമൊഴി
കവര്‍ന്നെടുക്കാന്‍ ആഞ്ഞപ്പോളതാ

കവിളിണകളിൽ വിരിഞ്ഞ പൂവിന്റെ
നാണത്തിനാഴം അളക്കുവാനാവില്ല
മനസ്സിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ വേരോളം
പഴക്കം ആ പൂവിനു ഉണ്ടായിരുന്നോ

അറിഞ്ഞു സുഗന്ധം വണ്ടണഞ്ഞു
ചെണ്ടുലഞ്ഞു തണ്ടയനങ്ങി കാറ്ററിഞ്ഞു
കരിവാളിക്കും മുന്‍പേ ചിരിയടങ്ങിയില്ല
പൊഴിയുന്നുവോ പ്രണയം കഷ്ടം ..!!

Comments

Cv Thankappan said…
നന്നായിട്ടുണ്ട്
ആശംസകള്‍ സര്‍

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “