പാഴ് ജന്മങ്ങള്‍


പാഴ് ജന്മങ്ങള്‍      

ഉഴിഞ്ഞ വയറിന്റെ മടക്കുകളില്‍ 
കണ്ണുകളാല്‍ കാലം വരക്കും 
മായാജാലമറിയാതെയവള്‍ 
കാറ്റിന്‍ കൈയാല്‍ തലോടലുകളെന്നു   
ഓര്‍ത്ത്‌ കോള്‍മയിര്‍ കൊള്ളും നേരത്തു
മനപ്പായസം നുകര്‍ന്ന് വരി വണ്ടു കണക്കെ  
വട്ടമിട്ടു പറന്നു ചുറ്റും പൂമ്പൊടി മേലാകെ പുരണ്ടു 
പാഴ്കിനാവ് കണ്ടു ഞെട്ടിയുണരും പകലിന്റെ 
പൈദാഹം തീര്‍ക്കാനാവാതെ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ 
മിഴി പായിച്ചു നടക്കുന്നു പാഴ് ജന്മങ്ങള്‍      

Comments

ഈ കരിവണ്ടുകളെ പൂവാലന്‍ മാര്‍ എന്ന് വിളിക്കാം അവന്മാര്‍ക്കും വണ്ടുകള്‍ക്കും നാണമില്ല ഇവരെ ആരും ഇഷ്ടപെടുന്നുമില്ല

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “