എന്റെ പുലമ്പലുകള്‍ 47

എന്റെ പുലമ്പലുകള്‍ 47

രാവിൻ മാറിൽ പടരും നിലാവിൻ കുളിരിനാൽ
വേനൽ അകന്നു നിന്നു പൊഴിക്കുന്നു ദലമര്‍മ്മരം
ഞെട്ടറ്റു വീണു കിടക്കും ഓരോ മോഹ ഭംഗങ്ങളും
പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു അടുക്കാന്‍ ഏറെ ഒന്നാകുവാന്‍

പരണിത സ്വപ്നങ്ങളെ താലോലിക്കുമ്പോള്‍
അറിയാതെ എവിടെയോ ചെറു കുഞ്ഞലകള്‍
ഉയര്‍ന്നു താഴുന്നു വിരഹത്തിന്റെ തീഷണതകള്‍ 
അറിയാതെ അകന്നു പോയ ദിനങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍

ചിതറിവീണ നിറങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ പദവിന്യാസങ്ങള്‍
മര്‍മ്മരങ്ങളിലുടെ തനിയാവര്‍ത്തന വിരസതകള്‍
പെറുക്കി എടുത്തു ഓരോന്നായി കൊരുത്ത മുത്തുക്കള്‍
തിളക്കങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പായുമ്പോള്‍ കൈവിട്ടതിന്‍ നൊമ്പരം

നമ്മളെ കുറിച്ച് നാം കണ്ട ഓരോ ഓമല്‍ കനവുകള്‍ 
നിന്റെ ഓരോ നേരിയ മൃദു ചലങ്ങളും അറിയുന്നു
നമ്മുടെ ആനന്ദത്തെ കുറിച്ചു ഉള്ള ചിന്തകള്‍
മോഹമായി മാറുന്നതല്ലോ അതീവ പ്രണയം ..!!


Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “