നിശ

നിശ

ഇണ ചേരുന്ന പകലിന്റെയും രാവിന്റെയും 

സന്ധ്യയെന്ന  അഴകാര്‍ന്നവളുടെ   സൃഷ്‌ടിക്കു  

ശേഷം വളര്‍ന്നു വന്നു പരിഭവങ്ങള്‍ തീരുന്ന 

വേളയാണ് അവള്‍ നിശ ,  അവളുടെ പേരുകേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ 

ആര്‍ക്കാണ് മനം കുളിരാത്തത് 

ആരല്ലമോ അവളെ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നത് 

പ്രണയിതാക്കളും കഷ്ടപ്പെടുന്നവര്‍ 

ദുരാചാരികള്‍ ,വിശപ്പടക്കുന്നവരുടെ 

സിരകള്‍  ത്രസിക്കുന്ന  സന്തോഷസന്താപങ്ങള്‍ 

നിറക്കുന്ന   ഇരുളിമകള്‍ എത്രയോ 

ജനനമരണങ്ങള്‍ക്കു സാക്ഷിയായവള്‍  

സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ അവളിലുടെ കടപുഴകി   

നിശബ്ദമായി മാറുന്നു വെളുക്കുമ്പോഴായി