എന്റെ പുലമ്പലുകൾ 71

എന്റെ  പുലമ്പലുകൾ -71


ഈ ജീവൻ വറ്റിയ ഹൃദയമേ ഹൃദയമേ
നിൻ പ്രണയത്താൽ വീണ്ടും മിടിക്കുന്നുവല്ലോ

വീണ്ടും നിന്റെ പ്രണയത്താൽ എല്ലാമൊടുക്കിയല്ലോ
മിടിച്ചു മിടിച്ചു കൊണ്ടത് ജീവൻ എങ്ങോ പോയല്ലോ
പ്രണയത്തിന് ശിക്ഷയാൽ എന്തെ ഇത്രക്ക് തെറ്റ് ചെയ്തു
ഇടക്കെങ്ങോ കിട്ടിയ സ്വാന്തന നിമിഷങ്ങളിൽ
കിട്ടുന്നുവല്ലോ ഏകാന്തത നിറഞ്ഞ മൗനങ്ങളിൽ
വേദനകളുടെ നിഥികൾ കിട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു
ചിലപ്പോൾ നിറ കണ്ണീർ ചിലപ്പോൾ നൊമ്പരത്താൽ
പാടും പാട്ടുകളും ഉദാസീനമായ മുഖങ്ങളും
പിണക്കങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും എല്ലായിടത്തും
പകലെന്നോ  രാത്രിയെന്നോ നേരഭേതമില്ലാതെ
മങ്ങാതെ നിറഞ്ഞു വല്ലോ നിൻ മുഖം
ഹോ  നിന്നെ നെഞ്ചിലേറ്റിയതിൻ ശിക്ഷയോ  

ഈ ജീവൻ വറ്റിയ ഹൃദയമേ ഹൃദയമേ
നിൻ പ്രണയത്താൽ വീണ്ടും മിടിക്കുന്നുവല്ലോ  

ജീ ആർ കവിയൂർ 

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “