ശാന്തിയുടെ ചിരി

ശാന്തിയുടെ ചിരി

നനുത്ത ശ്വാസം
വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകൾ
മൗനമുടഞ്ഞു ചിതറി 

കുളിർ തെന്നലില്‍
രഹസ്യമർമ്മരങ്ങള്‍
തണുത്തുറഞ്ഞു  നിമിഷങ്ങള്‍

നിമ്നോന്നതങ്ങളില്‍
നിലാവു പരന്നൊഴുകി
ശ്വാസനിശ്വസഗതിക്കു

സാഗര തിരമാലയുടെ വേഗത
നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തു വന്നൊരു
അനുഭൂതിയുടെ പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നു .

മഴയുടെ ഒടുക്കം
സൃഷ്ടിയുടെ. തുടക്കം ..
അര്‍ത്ഥ വിരാമാര്‍ന്ന മൗനം  ...

ആനാദിയില്‍ വചനം മൊട്ടിട്ടു
വാക്കുകള്‍പൂക്കളായ് വീണ്ടും
കവിത ഉണര്‍ന്നു വണ്ടുകള്‍ മൂളിപറന്നു

ആമരം ഈമരമായി രാമ രാമ
മാമുനി മാനിഷാദ ചൊല്ലി
അരണിയില്‍ തരുണി വെന്തു

ചൂത് ദൂത് ആക്ഷേപങ്ങള്‍
അക്ഷൗണികൾ നിരന്നു
ഹത കുഞ്ചരക്കിടയില്‍

പാഞ്ചജന്യം മുഴങ്ങി
ഒരിടത്ത് തോല്‍വിയും ജയവും
കൈകോര്‍ത്തു ചുടലനൃത്തം ചവുട്ടി

പ്രളയം വീണ്ടും വീണ്ടും
സാഗരം വളര്‍ന്നു
ബുദ്ധന്റെ ചിരി പരന്നു..

ജീ ആര്‍ കവിയൂര്‍
28-1-2017

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “