കുറും കവിതകള്‍ 127

കുറും കവിതകള്‍ 127

ഇരുന്നു അമര്‍ന്നു
വകഞ്ഞു ഒതുങ്ങി
പറന്ന്കന്നു ശലഭം


നക്ഷത്രത്താല്‍  വിതാനിച്ചു
നിന്ന ആകാശ ചോട്ടില്‍
ശൂന്യമായ മനസ്സുമായി


ആകാശത്തെ തേങ്ങാ തുണ്ടം കാട്ടി
വിശന്ന വയറുകളെ ഉറക്കുന്നൊരു
തെരുവിലെയമ്മ


അണുവിൽ  അണു
ആലോചിക്കുകിൽ
നാം ആരാണ് തൃണം


വളവുകളുടെ  പിറകിൽ
വെളുത്തതോ കറുത്തതോയുണ്ടോ
നിമിഷങ്ങളുടെ  ചാപല്യം


പർദ്ദ   ഇട്ട ആകാശത്തിൽ
ഒരു നക്ഷത്ര തിളക്കം
മനസ്സു കൈവിട്ടു പോയി  


മസ്തകത്തിലാവാത്തവ
പുസ്തകത്തില്‍ നിറച്ചു
എന്നാല്‍ മുഖ പുസ്തകത്തിലോ ??!!!

Comments

ajith said…
ആരാണു നാം!!??

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “