അകലട്ടെ ഏകാന്തത

- May 16, 2013

അകലട്ടെ ഏകാന്തത

മനസ്സില്‍ പ്രതിഷ്ടിച്ച നിന്‍ മുഖമിന്നു എന്തേ
മങ്ങി മറയുന്നു എന്നിലായി വെറുതെ
കേവലമാമൊരു തോന്നലാണോയി
നെഞ്ചിനുള്ളിലെ നൊമ്പരമോ

വന്നു നീ വന്നു ശാന്തമാക്കുകയെന്‍
ദുഃഖകടലാം മനസ്സിന്‍ തിരമാലകളെ
തന്നു അകലുക സ്വപ്ന സായൂജ്യമെന്നും
നിന്‍ പാല്‍ പുഞ്ചിരി പൂക്കും വാടികയാല്‍

നിറ നിലാവായി അരികിലെത്തി
അകറ്റുക എന്നിലെ വിഷാദമാം
ഇരുളും പിന്നെ നല്‍കുക ഏറെ
കുളിരിനാല്‍ അകലട്ടെ താപമെല്ലാം

Comments

ബൈജു മണിയങ്കാല said…

വല്ലപ്പോഴും ഒരു ഏകാന്തത നല്ലതല്ലേ ഒരു ഒരു ചേഞ്ച്‌ നു ഏകാന്തത ഉള്ളപ്പോഴാണ് സ്നേഹത്തിന്റെയും സൌഹൃദങ്ങളുടെയും ബന്ടങ്ങളുടെയും വില അറിയുന്നത് അപ്പോഴും കൂടെ കൂടെയും വേണ്ട. വല്ലപ്പോഴും നമ്മിലെ നമ്മളെ അറിയനെങ്ങിലും ഇരിക്കട്ടെ ഒരു ഏകാന്തത

കൊള്ളാം നല്ല കവിത

Thursday, May 16, 2013