കുറും കവിതകള്‍ - 23
കുറും കവിതകള്‍ - 23 ജന്മങ്ങളായി നെയ്യത് തീര്‍ത്ത വലയില്‍ നിന്നും മോചനമില്ലാതെ കാത്തു കഴിയുന്നു എട്ടു കാലുമായി മുഖമില്ലാതെ കണ്ണാടി കാലുകള്‍ സമാന്തരമായി ധ്യാനിക്കുന്നു ചിലപ്പോള്‍ ചമ്രം പടഞ്ഞും കുഞ്ഞു കൈകളുടെ കരവിരുതുകളാല്‍ കറുത്ത വരകള്‍ നൃത്തം വെക്കുന്നു ഭിത്തിമേല്‍ വായ്പിളര്‍ന്നു കരഞ്ഞകുഞ്ഞിന്‍ വായടപ്പിക്കുന്ന മധു പൊഴിക്കുന്ന റബ്ബര്‍ അടപ്പുകള്‍ മേഘങ്ങളുടെ ഘര്‍ഷണത്താല്‍ മിന്നലും ഇടിയും കണ്ടു ഭയന്നു കണ്ണുനീര്‍ പൊഴിക്കുന്നു മാനം പകല്‍മുഴുവന്‍ കരയെ ചുംബിച്ച് യകന്ന കടല്‍ സന്ധ്യക്ക്‌ മുഴുവനായി ചേക്കേറി ചിപ്പിക്കുള്ളില്‍ തപസ്സിരുന്നു വിരിഞ്ഞ മുത്തുക്കള്‍ സുന്ദരിയവളുടെ കഴുത്തിനു ചുറ്റുമായി പുഞ്ചിരിതൂകി
