കർമ്മകാണ്ഡത്തിന് നടുവിൽ

കർമ്മകാണ്ഡത്തിന് നടുവിൽ



കണ്ണുനീർ വീണു പടർന്നോരെൻ അക്ഷരങ്ങൾ
കഴിഞ്ഞകാലത്തിന്  പാടിതീരാത്തൊരു
കദനത്തിൽ മുങ്ങിയൊരു കഥപറഞ്ഞു
കാലത്തിന് കൽപ്പടവുകൾ ചവിട്ടുമ്പോൾ
കൈപിടിച്ചു വലം വച്ചൊരു പാതി ജീവൻ
കമനീയമാം പ്രണയത്തിന് കാല്പനികത
കലയുടെ കടക്കൽ കത്തിവെച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
കഴിവിന്റെ അങ്ങേ തലക്കലായി അനുഭവിച്ചു
കഷ്ടപ്പാടുകൾ നിറഞ്ഞ കള്ളിമുൾ നിറഞ്ഞ
കൂർത്ത കല്ലുകളാലൊഴുകി കാൽമുറിഞ്ഞു
കട്ട ചോര പടർന്നു ജീവിതമാകെ നരകതുല്യം
കണ്ടും കൊണ്ടും മടുത്തൊരു വാക്കുകൾ
കോറിയിട്ട കടലാസുപോലുമിന്നു നനഞ്ഞു
കാര്യങ്ങൾ പറയുകിലേറെയുണ്ട് ഇനിയും
കെട്ടഴിക്കാത്തൊരു കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിത
കണക്കു പുസ്തകത്താളുകൾ വിങ്ങിടുന്നു
കൊഴിഞ്ഞു പോകുവോളമേന്നെ കാത്തുകൊൾക
കർമ്മഫലത്തിന്റെ കാരസ്‌ക്കരത്തിൻ  കയ്പു
കുടിച്ചു കുതറിയോടി വീഴുമ്പോലായി  എന്നെ
കവിതേ നീ നിത്യം വന്നു കൈത്താങ്ങേകുക ..!!

ജീ ആർ കവിയൂർ
21 .04 .2020