നടക്കാമിനിയും ...

നടക്കാമിനിയും ...

കുറെ ദൂരമെന്‍ കുടെ നട കോള്‍ക
ഹൃദയത്തിലുള്ളവ കണ്ണിലുടെ വായിച്ചറിക
ഇല്ലെങ്കില്‍ പറഞ്ഞു തരാം വാക്കാലെ
പൂവിനെ പോല്‍ ചുണ്ടുകളില്‍ വിഷാദമാര്‍ന്ന
മഞ്ഞിന്‍ തുള്ളി പടര്‍ത്താമെല്ലെ
കാതുകളില്‍  പഴയൊരു യുഗ്മഗാനത്തിന്‍
അഗ്നി പടര്‍ത്താം മറ്റുള്ളവര്‍ പറഞ്ഞു അറിയുമ്പേ
പ്രണയമെന്നത് നാമറിഞ്ഞു അറിയാതെ
പറയുവാന്‍ ആകില്ലല്ലോ ഏറെ പിന്നെ
കാറും കോളും നമുക്കനുകുലമല്ലോ എന്നിട്ടുമെന്തേ
അറിയാതെ മഴവില്ലിന്‍ ചാരുതയാല്‍
നിന്‍ മുഖമെന്തേ മറയക്കുന്നു പിന്നെയും പിന്നെയും
കാര്‍ മേഘശകലങ്ങളാല്‍ വരിക വരിക നടക്കാമിനി
നിമിഷങ്ങളെറെയില്ലയി ജീവിത പന്താവിലുടെ നാം

Comments

നല്ല കവിത


ശുഭാശംസകൾ.....

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “