കുറും കവിതകള്‍ 190

കുറും കവിതകള്‍ 190

വേനലിനോടോപ്പം
മണ്ണോടു ചേരാന്‍ ഇല
മാനം കരയാന്‍ കാത്ത്

ഓര്‍മ്മകളുടെ പെയ്യാ
കിനാക്കളില്‍ മനം
മാനം നോക്കി സഞ്ചാരം

പൊള്ളയാക്കി ശബ്ദം
കാറ്റിന്റെ നിർദയമായ കുരുക്ക്
ജലരേഖയാക്കുന്നു സമയത്തെ
ഏറെ വിസ്പോടനം

സ്നേഹം പദം പറഞ്ഞു
വാവിട്ടു കരയാനാവാതെ
നോവറിഞ്ഞ പ്രണയം

വിരലുകളറിഞ്ഞു
മണമതു തീര്‍ത്തു
മംഗള മുഹുര്‍ത്തമാല്യം

സുറുമയെഴുതിയ കണ്ണുകളില്‍
മയിലാഞ്ചി ചുമപ്പു
ഗ്രീഷ്മ സന്ധ്യാംബരം

തമ്മിൽ കണ്ടപ്പോൾ
നിഴലകന്ന മാനം
ആനന്ദ മുഹുർത്തം

പൊള്ളയാക്കി ശബ്ദം
കാറ്റിന്റെ നിർദയമായ കുരുക്ക്
ജലരേഖയാക്കുന്നു സമയത്തെ

നിലാവ് വെള്ളി തകിടുപോലെ
സ്വപ്നങ്ങളെ അട്ടിമറിക്കുന്നു
ഇന്നു രാവിലില്ലാ ദുഃസ്വപ്നം

ലോഹപ്പക്ഷി
റാഞ്ചിക്കിടപ്പതു
കടലോ കരയോ

ഇലപൊഴിയും
മഴയുമായി ഗ്രീഷ്മം
പടിയിറങ്ങും സന്ധ്യ

കഥപറഞ്ഞു
നിഴലുകള്‍
പ്രണയപരിഭവം

വിയർപ്പു വിഴുങ്ങിവന്നവന്
യാമിനിയവൾ പുളകം
ആശ്വാസവിശ്വാസം

ഇരുനുറ്റിഎഴുപത്തിരണ്ടിന്റെ
മാന്ത്രിക സംഖ്യക്കായി നട്ടോട്ടം
നോട്ടക്ക് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “