മനസ്സിന്‍ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍


മനസ്സിന്‍ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍

ഇരുൾ വീണ മനസ്സിൻ
ചക്രവാള സീമയിൽ
ഓർമ്മകളെ തൊട്ടുണർത്താൻ
ശ്രമങ്ങളൊക്കെ വെറുതെയായോ
മൂളിയകലുന്ന കാറ്റിൻ ചിറകിലേറി
താഴ്വാരങ്ങളിൽ ചേക്കേറും നേരവും
മുളംകാടിന്റെ മർമ്മരവും
ചീവിടുകളുടെ മൂളലുകളും
രാപ്പാടിയുടെ ഗാനശകലങ്ങളിലും
കണ കണങ്ങളിൽ നിറയും നിൻ
അഭൌമികമാം സാമീപ്യമറിഞ്ഞു
എന്നിട്ടുമെന്തേ അകന്നു അകന്നു
അലിഞ്ഞു അലിഞ്ഞു കൈ പിടിയിലമരാതെ
എങ്ങോ പോയി നീ മറയുന്നു
നിന്നെ ഞാന്‍ എന്ത് വിളിക്കണം
അനാമികയെന്നോ മായാ മോഹിനിയെന്നോ

Comments

ajith said…
ഒരു പേരിലെന്തിരിയ്ക്കുന്നു!!

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “