എന്തെന്നറിയാതെ

എന്തെന്നറിയാതെ 

അതിജീവനത്തിന്‍ പാതയില്‍ 

ഇരുള്‍ നിറഞ്ഞ ഇടനാഴികള്‍ 

അങ്ങ്  അന്ത്യമായി തിളങ്ങും 

പ്രകാശധാരതെടുമ്പോള്‍ 

പൈദാഹങ്ങളൊക്കെ മറന്നു 

പഞ്ചഭൂതകുപ്പായത്തിനുള്ളിലെ 

അഞ്ചിതമാം ശക്തിയെ അറിയാതെ 

പ്രപഞ്ച സത്യത്തിന്‍ പോരുലുള്ളിലെന്നു 

നിനക്കാത്തെ ഞാനെന്നുമെന്റെ  തെന്നും 

ആര്‍ത്തി പെരുകി ആക്രാന്തമേറി 

എങ്ങോട്ടാണി പായുന്നിതു കേവലമൊരു 

ശ്വാസനിശ്വാസത്തിനിടയിലറ്റുപോകുമെന്ന-

റിയാതെ എണ്ണുന്നു പാവമിവനറിയുന്നില്ലല്ലോ 

എണ്ണമറ്റ ദിനങ്ങളല്ലോയി ഭൂമുഖത്തു ഉള്ളതെന്ന്