എന്റെ പുലമ്പലുകള്‍ - 66

എന്റെ പുലമ്പലുകള്‍ - 66


ഈ ജീവിത പ്രാപഞ്ചിക യാത്രാവേളയില്‍
പൊടിപടലം നിറഞ്ഞ സംസാരം കൊടുങ്കാറ്റില്‍
അറിയാതെ മൗനം ഉടഞ്ഞു തെറിച്ചൊരു
മഴ തുള്ളി സമുദ്ര ഗര്‍ഭമായ് മാറുന്നു വീണ്ടും
മേഘ കണമായ്  പെയ്തൊഴിയാനൊരുങ്ങുന്നു


അന്യന്റെ സഹായത്താല്‍ മുന്നേറുമ്പോള്‍
ചിന്തകളില്‍ അവര്‍ പറയുന്നതിനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ
ഞാനെന്ന ഭാവം നീര്‍കുമിളകളായ് ഉടഞ്ഞു പടരുന്നു
നിഴലായ് തണലായ്‌ പിന്തുടരാതെയിനിയെങ്കിലും  നമുക്ക്
സ്വയം പ്രകാശമാനമായ് നാം തീര്‍ത്ത പാതയിലുടെ നടക്കാം

അവനവന്‍ തീര്‍ത്ത  തുരുത്തിത്തിലേക്ക് ചെക്കേറാം വരിക
സ്നേഹമെന്ന വിശ്വ ഔഷധിയാല്‍ വിശ്വാസാശ്വങ്ങളാല്‍
ഉണരുക ഉയിരിന്‍  ബലത്താല്‍ ഉണ്മയായ് സത്യം കണ്ടെത്താം
ലോകത്തെ തന്നെ കീഴടക്കാം ഇനിയും മുന്നേറാം നാളയെന്ന
സ്വപ്ന രഥത്തില്‍ സവാരിയാകാം ദിഗ് വിജയത്തിനൊരുങ്ങാം ..!!

ജീ ആര്‍ കവിയൂര്‍
15-11-2016

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “