മങ്ങാതെ ഇരിക്കട്ടെ

മങ്ങാതെ ഇരിക്കട്ടെ


മനസ്സിലേക്ക് ഇറങ്ങിപോകുന്നു
രാപകലൊക്കെ  നീറി  ഒടുങ്ങുമ്പോഴും    
മിഴികളിൽ ഒളിപ്പിക്കും മായാത്ത നാണവും
നിൻ മനപുഷ്പം   വിടർന്നു നിൽക്കുന്നു
അധരങ്ങളിലായി ആർക്കുവേണ്ടി
പ്രണയ ചഷകത്തിൽ നിറയും
രുചിയെതെന്നറിയാതെ  എന്നിലേക്ക്‌
വസന്ത തെന്നൽ തഴുകിഒഴുകുമ്പോൾ
വർണ്ണിക്കാനാകാതെ തേടുന്നു അക്ഷരങ്ങളായിരം
ശബ്ദതാരാവലികളിലായി, എന്നിട്ടും വാക്കുകൾ
കിട്ടാതെ വരുന്നൊരു അവസ്ഥയോ ഉന്മാദം
പ്രാണനിൽ വർണ്ണങ്ങളായി മങ്ങാതെ
മായാതെയിരിക്കട്ടെ നിത്യമാ പുഞ്ചിരിപ്പൂ        


Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “