നീമറയല്ലേ ...!!
നീമറയല്ലേ ...!!
കാര്‍മേഘ നിഴലകന്നു പൊന്നിലാവുദിച്ചു
മുഖകാന്തിയേറ്റി മുല്ലപ്പൂ പുഞ്ചിരിവിരിഞ്ഞു
നിറഞ്ഞ മനസ്സിലുദിച്ച അക്ഷര മഴയില്‍
ഞാനുമെന്‍ കിനാക്കളില്‍ വിരിഞ്ഞ കവിത
അറിയാതെ എന്നെ വിട്ടകലുന്നുവോയിനിയും
ഇല്ലാവില്ല ഒരുമ്പോക്ക് പോകുവാനാവില്ലയവളി
ചില്ലകളില്‍ കാറ്റായി പുങ്കുയിലിന്‍ പാട്ടിലാകെ
അരുവിയുടെ കളകളാരവങ്ങളില്‍ നിറയുന്നുവല്ലോ
അകലെ കുന്നിന്‍ ചരുവില്‍ മാഞ്ഞു വീണ്ടും
ആഴിയില്‍നിന്നുമുണരുന്നുവല്ലോ ഞാനറിയാതെ
എന്നിലൂറുന്നുവല്ലോ ഒരു സ്വാന്തനമായ്
അനുരാഗ വീചിയായ് മാറ്റൊലി കൊള്ളുന്നുവല്ലോ
എന്‍ നിദ്രയില്‍ ഉണര്‍വായെന്നുമിന്നും നീ ഉണ്ടാവണേ
ഉയിര്‍രകലും വേളകളിലും എന്‍ നിറസാനിദ്ധ്യമായ്
ആത്മാവിന്‍ അമര ഗീതമായ് നില നില്‍ക്കണേ
അക്ഷരാനന്ദമേ ചിന്മയമേ ഉയിരിന്‍ ഉയിരേ കവിതേ ...!!
ജീ ആര്‍ കവിയൂര്‍
11 02 2017
ചിത്രം കടപ്പാട് Fathima Pookkalude Thozhi
Comments