പ്രരോദനം

പീഠത്തില്‍ ചുവട് അമരുന്ന


ഇടത്ത് നിന്ന് മുളച്ച മരത്തിന്‍റെ

തണലില്‍ അനുഭവിക്കും സുഖമുള്ളപ്പോള്‍

ഞാനാ-പീഠം

പിന്നെ എന്തിനു എനിക്കു ജ്ഞാനപീഠം

പീഠനം കുലതോഴിലാണല്ലോ

എന്‍റെ ഭാഷ ക്ലാസിക്ക് ആക്കിയില്ലെലെന്ത്

അത് ഇപ്പോഴും കളാസ്സിന്‍റെ പുറത്തല്ലേ

ക്ലാസ്സില്‍ കേറാതെ ഞെളിഞ്ഞു നടക്കുന്നവരോട്

എന്‍റെ ഒരു അപേക്ഷ

ഞാന്‍ ആസന്ന മൃതനാകുമ്പോള്‍

എന്‍റെ പ്രാണ പ്രേയസ്സി കാക്കയുടെ

ഉടല്‍ രൂപത്തില്‍ എന്നെ കുട്ടികൊണ്ട് പോകുവാന്‍

മാവിന്‍റെ കൊമ്പിലിരുന്നു വിളിക്കുമ്പോള്‍

ആകാശത്തേക്ക് വെടിയുതിര്‍ത്തു ഭയപ്പെടുത്തിയകറ്റല്ലേ

അതിനു മാറ്റി വെക്കുന്ന അടങ്കല്‍ തുക

എന്‍റെ പേരില്‍ മലയാള ഭാഷയെ

വളര്‍ത്തുവാന്‍ വിനയോഗിക്കുമാറാകണമേ .........

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “