ആശ്വാസം തേടുന്നവര്‍ കവിത ജീ ആര്‍ കവിയൂര്‍
മലകളെ ഗാഢ൦ പുണര്‍ന്നു
നിമ്നോന്നതങ്ങളിലെ വയല്‍പൂവില്‍
തഴുകി തലോടുന്ന കാറ്റിന്‍റെ
കുളിര്‍മ്മയില്‍ ഉതിര്‍ന്നു
വീഴാന്‍ വെമ്പുന്ന കാര്‍മേഘ
ശകലങ്ങളേ കാത്തു നീ കഴിയുമ്പോള്‍
അറിയാതെ കിതപ്പ് ഒതുങ്ങി
കാറ്റും കോളും നിലച്ച്
ഇരുളിന്‍റെ ഒരങ്ങളില്‍
ഒതുങ്ങുമ്പോഴും നിന്‍റെ
കണ്ണുകളിലെ ജ്വാല
കെട്ടയടങ്ങാതെ പിന്‍തുടരുമ്പോള്‍
എന്‍ നിര്‍ലജ്ജ പൗരുഷത്തെ തൊട്ടു ഉണര്‍ത്താന്‍
പിന്‍തുടര്‍ന്നു കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോള്‍
വഴുതി ഉറക്കത്തിന്റെ ആഴാങ്ങളിലേക്കു
കുപ്പുകുത്തുമ്പോള്‍ നിന്നിലെ
കടല്‍ ആര്‍ത്തു ഇരമ്പി കാതുകളില്‍
മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും
നീ തേടിയലഞ്ഞു കണ്ടയെത്തിയ
കൃഷ്ണ മന്ത്ര ധ്വനികള്‍ എന്നുള്ളിലെ
തൃഷ്ണയകറ്റുന്നതു നീയറിവതുണ്ടോ
നിമ്നോന്നതങ്ങളിലെ വയല്‍പൂവില്‍
തഴുകി തലോടുന്ന കാറ്റിന്‍റെ
കുളിര്‍മ്മയില്‍ ഉതിര്‍ന്നു
വീഴാന്‍ വെമ്പുന്ന കാര്‍മേഘ
ശകലങ്ങളേ കാത്തു നീ കഴിയുമ്പോള്‍
അറിയാതെ കിതപ്പ് ഒതുങ്ങി
കാറ്റും കോളും നിലച്ച്
ഇരുളിന്‍റെ ഒരങ്ങളില്‍
ഒതുങ്ങുമ്പോഴും നിന്‍റെ
കണ്ണുകളിലെ ജ്വാല
കെട്ടയടങ്ങാതെ പിന്‍തുടരുമ്പോള്‍
എന്‍ നിര്‍ലജ്ജ പൗരുഷത്തെ തൊട്ടു ഉണര്‍ത്താന്‍
പിന്‍തുടര്‍ന്നു കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോള്‍
വഴുതി ഉറക്കത്തിന്റെ ആഴാങ്ങളിലേക്കു
കുപ്പുകുത്തുമ്പോള്‍ നിന്നിലെ
കടല്‍ ആര്‍ത്തു ഇരമ്പി കാതുകളില്‍
മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും
നീ തേടിയലഞ്ഞു കണ്ടയെത്തിയ
കൃഷ്ണ മന്ത്ര ധ്വനികള്‍ എന്നുള്ളിലെ
തൃഷ്ണയകറ്റുന്നതു നീയറിവതുണ്ടോ
Comments