നന്മേ .....

നോവിന്റെ തീരത്ത്‌ നിന്ന്
നീറുന്ന മനസ്സിന്റെ കോണില്‍
നിന്റെ കനവിന്റെ നിഴലാരുകണ്ടു
ഒരിക്കലും പൊലിയാത്ത വെണ്മ
സ്നേഹത്തിന്‍ പാലമൃത് ഉട്ടുന്ന നന്മ

കാരുണ്യ കടലിന്റെ ആഴം
അളക്കുവാനാവുമോ ആ പെരുമ
കനലെരിഞ്ഞുയടങ്ങുമെങ്കിലും
കനവിലുമെരിയുന്നുയിന്നുമാ തെളിമ
അലിവിന്റെ ആകെ തുകയല്ലോ നീ

മഞ്ഞത്തും മഴയത്തും വന്നു പോകുമാ
മാനത്തു വിരിയുന്ന രണ്ടു പൂക്കളെ പോലെ
മുനിഞ്ഞു കത്തുന്നുണ്ട് എപ്പോഴുമരികത്തു
മൗനിയാണെങ്കിലുമറിയുന്നുണ്ട് നിന്‍ സാമീപ്യം
മായയെന്നൊരു മറനീക്കി  നീ എന്നില്‍
മായാതെ നില്‍ക്കണേ അമ്മേ..!!

ജീ ആര്‍ കവിയൂര്‍
4.02.2018

  

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “