ഏകാന്ത ചിന്തകൾ - 144
ഏകാന്ത ചിന്തകൾ - 144
ചിന്തകൾ ചിതറുമ്പോൾ കനിഞ്ഞു കനൽപോലെ,
ആവേശം പിറവിയായി ഹൃദയത്തിലേന്തി.
ഉറ്റുനോക്കിയാൽ ഓരോ നിമിഷവും പൂക്കൾ,
വെളിച്ചത്തിലെ കഥകൾ മിഴിയിലാഴ്ന്നു.
നിശ്വാസം കാറ്റുപോലെ സ്വതന്ത്രമായിരുന്നു,
ഓർമകൾ തടാകത്തിൽ പതിച്ച നക്ഷത്രം.
നിഴൽപോലും അകതാരിൽ കവിഞ്ഞിറങ്ങും,
വീട് മഞ്ഞ് പടർന്ന വയലായിരുന്നു
പുസ്തകംകാണാതെ അറിവുകൾ ശബ്ദിച്ചു,
മഴവില്ലിൽ ചിരികളാണു വരച്ചത്.
പാതയില്ലാതെ നടന്ന ആ യാത്രകൾ,
ബാല്യത്തിന്റെ സംഗീതം സന്ധ്യയിൽ മറഞ്ഞു.
ജീ ആർ കവിയൂർ
07 04 2025
Comments