വിളിക്കുന്ന വയൽ

വിളിക്കുന്ന വയൽ

വിശപ്പിന്റെ വേദന മറയ്ക്കാൻ,
വാക്കുകൾ സഹായിക്കില്ല.
നമുക്ക് ഭക്ഷണം ആവശ്യമാണ്,
ഒരു പുതിയ ദിവസം കാത്തിരിക്കുന്നു.

നിശബ്ദ ചോദ്യങ്ങളുമായി
കാറ്റ് ഒഴുകി കടന്നുപോകുന്നു.
കുഞ്ഞിൻ കണ്ണുകൾ കാത്ത് ചോദിക്കുന്നു,
“വിളകൾ ഒടുവിൽ എപ്പോൾ വരും?”

ഒരു ചെറിയ വിത്ത് പോലും
വിതയ്ക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.
ഒരു ചെറിയ വിത്ത് പോലും വിതയ്ക്കണം,
കാരണം വീട് നമുക്കായി മാത്രമുള്ളതല്ലേ?

പാടങ്ങൾ ദൂരെ മനോഹരമായിരിക്കും,
പക്ഷേ പരിചരണമില്ലാതെ വീണുപോകും.
എല്ലാവരും തുല്യമായി നടന്നാൽ,
നാളെക്കായ് പുതിയ അദ്ധ്യായമുണ്ടാകും.

ജീ ആർ കവിയൂർ
07 07 2025

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “