അസ്തമയ രാഗം

അസ്തമയ രാഗം

അസ്തമയ സൂര്യന്റെ രാഗാംശുവിൽ

അറിയാതെ മനമൊന്നു തേങ്ങിയപോൽ

അകലെ ഉള്ള ചക്രവാള ചരുവിൽ

അണയുന്ന പകലിൻ ചിത എരിയുന്നു (2)

നിഴലുകൾ നീളെ ഭൂമിയെ തഴുകി

കാലം മൗനമായി നടന്നു പോകുന്നു

ഒരു ശ്വാസം വിതച്ച വിത്തുപോലെ

ജീവിതം മണ്ണിൽ മുളച്ചു നിൽക്കുന്നു (2)

ജനനം ഒരു വെളിച്ചത്തിന്റെ തുടക്കം

മരണം ഒരു ശാന്തമായ തിരിച്ചുപോക്ക്

ഇടയിൽ നാം ചേർത്ത സ്വപ്നങ്ങളത്രയും

നിമിഷങ്ങളായി കാറ്റിൽ അലിഞ്ഞുപോക്ക് (2)

ചിരികളും കണ്ണീരും ചേർന്നൊരു നദി

ഹൃദയത്തിലൂടെ ഒഴുകി മറയുന്നു

പിടിച്ചുനിർത്താൻ കഴിയാത്ത സത്യം

എല്ലാം യാത്രയാണെന്നു പഠിപ്പിക്കുന്നു (2)

അസ്തമിക്കുന്ന സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുമ്പോൾ

പിറക്കുന്ന പുലരിക്ക് വഴിയൊരുങ്ങും

അവസാനമെന്നത് ഒറ്റ വിരാമം മാത്രം

പുതിയ ജന്മത്തിന്റെ പാട്ട് തുടങ്ങും (2)

ജീ ആർ കവിയൂർ 

13 12 2025

(കാനഡ ,ടൊറൻ്റോ)