വാക്കുകളുറക്കി



ഇലപൊഴിഞ്ഞ അരയാൽ സന്ധ്യാനാമം ചൊല്ലും
കിളികളെ പേറി  സായുജ്യമണയുന്നു
ആകാശം മേഘ കമ്പളത്തിനുള്ളിൽ
ഇരുൾ പുതച്ചു ഇണചേർന്നു ചന്ദ്രികയോട്  
അവനുണർന്നു അവളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ
അവളുടെ പുഞ്ചിരി അവനെ തടവിലാക്കി
വാക്കുകൾ മൗനം പുതച്ചു അവനെ ഉറക്കി...!!

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “