എൻ്റെ പുലമ്പലുകൾ - 107

എൻ്റെ പുലമ്പലുകൾ - 107

ഡിസംബറിൻ്റെ അംബരത്തിൽ നിന്നും

വീണു ഉടഞ്ഞു ചിതറിയ മധുരമോ 

നിൻ മിഴി മുനയാൽ നോവിൻ്റെ

മൊഴികൾ കേട്ട് തുടിച്ചു മനം

കുളിരലയിൽ നിന്നും മാറോടു 

ചേർക്കുവാൻ തുടിച്ച മോഹം

പ്രണയമോ അതോ മറ്റെന്തോ

അല്ല നീ പ്രാണനിൽ പ്രാണല്ലോ

മഞ്ഞിന്റെ മൂടുപടത്തിനടിയിൽ,  മന്ത്രിപ്പുകൾ,

 നിൻ അഭാവത്തിന്റെ പ്രതിധ്വനികൾ, ഒരിക്കൽ നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രണയം.

 നിശബ്ദമായ  നൃത്തം ചെയ്യുന്നു, 

 നിരാശയിൽ കുടുങ്ങിയ 

 ഓർമ്മകളുടെ നിഴലിൽ, 

കൊതിപ്പിക്കുന്ന ഒരു തിളക്കം,

 

എഴുതിയ പ്രണയത്തിന്റെ വരികൾ

 രാത്രിയിലെ കൊടും തണുപ്പിനെ

 നിലാവിൻ്റെ ചാരുത

 എന്നിട്ടും ഊഷ്മളത

 ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നു,

 പറയാതെ പോയ ഒരു കഥ.

 മഞ്ഞിൽ ചുംബിച്ച ജാലകത്തിലൂടെ, ഗൃഹാതുരതയാർന്ന നോട്ടം,

 ഒരു മഞ്ഞുകാലത്ത് 

നിൻ്റെചിരിയുടെ അടയാളങ്ങൾ.

 മങ്ങിപ്പോകുന്ന കാൽപ്പാടുകൾ, ക്ഷണികമായ ഒരു അടയാളം,

 സാന്നിധ്യത്തിന്റെ പ്രതിധ്വനി, നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ആലിംഗനം.

 എന്നിരുന്നാലും, ശാന്തമായ 

പ്രതീക്ഷ അതിന്റെ നഷ്ടം സഹിക്കുന്നു,

 സ്നേഹം നിലനിൽക്കുന്നു, ആത്മാവിനുള്ളിൽ ഒരു ജ്വാല.

ജീ ആർ കവിയൂർ

08 12 2023