സ്വാർത്ഥത

സ്വാർത്ഥത

മണ്ണിൽ തീരാത്ത ദുരിതത്തിൻ നോവു പാട്ട്
വിണ്ണിൽ തീർക്കുന്നു  കരിമേഘ കുട്ടുകളാൽ
വിഷാദം വാർന്നൊഴുകിയ ചാലുകളിൽ
വിരഹത്തിൻ ശ്രുതി ചേർന്ന് അലിഞ്ഞുവല്ലോ
കുയിലുകളെറ്റു പാടുന്നുവോ ആ കളകാഞ്ചി
അഞ്ചിതമാക്കി മനസ്സിന്റെ ചില്ലകളിൽ
അറിയാതെ നിറക്കുട്ടുകൾ വരികളായി
വിങ്ങുന്ന നോവുകൾക്കാശ്വാസമായ്
ഇടമുറിയാതെ പോവല്ലേയെൻ വിശ്വാസമേ
ഇമപുട്ടുന്നിടത്തെല്ലാം നീ  മാത്രമായി
മാറുന്നു  പ്രാണസഖിയായിയിരിക്കണമേ
മറ്റാർക്കും കൂട്ടുപോകാതെ
എൻ ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളിൽ
എന്നിൽ നിഴലായി നിൽക്കണമേ കവിതേ .

Comments

Popular posts from this blog

കുട്ടി കവിതകൾ

കുറും കവിതകൾ ഒരു ചെറു പഠനം - ജീ ആർ കവിയൂർ

“ സുപ്രഭാതം “